map_pointer ul. Modrzejowska 27, 42-500 Będzin | tel.698-44-34-24, 504-733-660, (32)730-04-44

Pomoc psychiatry, psychologa, psychoterapeuty - Będzin, Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza, Czeladź

Leczenie zaburzeń jedzenia

Poradnia Leczenia Zaburzeń Jedzenia i Otyłości w NZOZ KOMPAS zapewnia kompleksową pomoc ambulatoryjną dla pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży w zakresie diagnozy i leczenia zaburzeń jedzenia i otyłości.

Nasz interdyscyplinarny zespół Poradni to specjaliści psychologii klinicznej, psychoterapeuci, lekarze specjaliści m.in psychiatrzy, internista oraz dietetyk, którzy mają wieloletnie doświadczenie w pracy z osobami doświadczającymi w/w zaburzeń, a praca w zespole pozwala na wielowymiarowe i całościowe podejście do problemu każdego pacjenta.

Zespół specjalistów po wstępnych konsultacjach ustala indywidualny plan leczenia w zależności od potrzeb i złożoności problemu każdego pacjenta

LECZENIE ZABURZEŃ JEDZENIA

Leczenie zaburzeń jedzenia zasadniczo odbywa się w teamie terapeutycznym: lekarz psychiatra prowadzący oraz psychoterapeuta indywidualny. W zależności od problematyki indywidualnej pacjenta zalecane są też inne formy terapii np. psychoterapia grupowa czy terapia rodzinna (szczególnie gdy pacjentem jest dziecko lub nastolatek/ka). W przypadku gdy objawy zaburzeń jedzenia są znacznie nasilone (np.BMI poniżej16, nasilone objawy bulimiczne) leczeniem z wyboru staje się hospitalizacja.

Nasz zespół:

  1. Beata Tatrocka Burzawa - specjalista psychiatra, specjalista psychiatra dzieci i młodzieży
  2. Rafał Sołowiów – lekarz medycyny w trakcie specjalizacji z psychiatrii dzieci i młodzieży
  3. Ewa Stachowiak - specjalista psychologii klinicznej, psychoterapeuta
  4. Joanna Albert - psycholog, psychoterapeuta
  5. Aleksandra Oleksiak - specjalista psychologii klinicznej, psychoterapeuta
  6. Leszek Albert - psycholog, psychoterapeuta
  7. Agata Górnik – Zapotoczny -psycholog, terapeuta rodzinny
  8. Agnieszka Bogaczyk - psycholog, terapeuta rodzinny
  9. Tomasz Płotek – terapeuta rodzinny
  10. Anna Rossa - psycholog , terapeuta rodzinny
  11. Anna Bautsz –Sontag, psycholog, terapeuta rodzinny

W ramach leczenia zaburzeń jedzenia oferujemy:

  1. kompleksową diagnostykę
  2. porady lekarskie i dietetyka
  3. psychoterapię indywidulaną
  4. terapię rodzin
  5. terapię grupową (młodzież)

Mówię i wyrażam siebie swoim ciałem!
Czyli czym są zaburzenia jedzenia?

Zaburzenia odżywiania to grupa zaburzeń psychicznych. W przeciwieństwie jednak do innych zaburzeń mają bardzo znaczący komponent fizyczny i dlatego nieleczone mogą bezpośrednio zagrażać zdrowiu i życiu cierpiącej na nie osoby. Często towarzyszą im też symptomy innych zaburzeń psychicznych jak: depresja, zaburzenia lękowe, uzależnienia.

Zaburzenia odżywiania są zwykle bardzo złożone i u każdej osoby przebiegają w odmienny sposób i dają różne objawy. Ogólnie jednak możemy podejrzewać ten problem kiedy dana osoba przejawia następujące cechy:

  1. Stale myśli o jedzeniu lub niejedzeniu
  2. Traci kontrolę nad ilością spożywanego jedzenia
  3. Używa jedzenia do zaspokajania innych potrzeb niż głód
  4. Obsesyjnie myśli o wadze i swojej figurze

Najczęściej więc trzema podstawowymi komponentami, które ulegają zaburzeniu są :

  1. jedzenie
  2. kontrola
  3. obraz ciała

Pomimo poważnych zmian jakie zachodzą w wyglądzie, zachowaniu i stanie zdrowia, w zrozumieniu i terapii zaburzeń jedzenia nie jest jednak najistotniejsze co się z daną osobą dzieje, ale dlaczego to się dzieje. Zaburzenia jedzenia nie sprowadzają się bowiem jedynie do kwestii pożywienia czy wagi i wymiarów ciała. Zaburzenia w przyjmowaniu pokarmów są nierozerwalnie związane z konfliktami wewnętrznymi. Jedzenie staje się formą zmagania się z licznymi problemami natury psychologicznej. Żywność służy wtedy zaspokajaniu potrzeb nie fizycznych, a psychicznych. Osoba poprzez swoje ciało nieświadomie zaczyna wyrażać swoje stany emocjonalne, doznane traumy oraz trudne emocje takie jak: złość, lęk i smutek.

W wyniku terapii pacjent zaczyna pojmować emocjonalne źródła zaburzeń odżywiania i uświadamiać sobie, w jaki sposób jedzenie stało się jego mechanizmem obronnym, czyli sposobem radzenia sobie z trudnościami. Wówczas zaczyna traktować jedzenie po prostu jako jedzenie — a nie jako pociechę czy obronę. Potrafi zrozumieć, nazwać i wyrazić swoje stany emocjonalne i potrzeby wprost nie używając do tego swojego ciała.

Trzema podstawowymi typami zaburzeń odżywiania są : anorexia nervosa, bulimia i kompulsywne objadanie się.

Anoreksja, jadłowstręt psychiczny, anorexia nervosa

Jest to celowe dążenie do utraty wagi ciała, wywoływanie i/lub podtrzymywane przez daną osobę. Zazwyczaj wiąże się z lękiem przed utratą zgrabnej sylwetki, natrętnym i ciągłym myśleniem o jedzeniu i swoim wyglądzie, zaburzonym obrazem własnego ciała. Dążenie do szczupłości często staje się podstawowym celem życiowym i przybiera postać idei nadwartościowej. Ograniczenia ilości przyjmowanych pokarmów łączą się ze stosowaniem niskokalorycznej diety, intensywnymi ćwiczeniami fizycznymi, prowokowaniem wymiotów, stosowaniem środków przeczyszczających i odwadniających.

Anoreksję diagnozuję się, gdy :

1. Osoba ma silny, chorobliwy lęk przed przytyciem i przed utratą kontroli nad tym, ile je. Lęk ten przejawia się w postaci myśli natrętnych i prowadzi do działań mających na celu utratę wagi ciała m.in.poprzez:

2. Masa ciała utrzymuje się na poziomie co najmniej 15%poniżej oczekiwanej albo wskaźnik masy ciała wynosi 17,5 lub mniej
Body Mass Index (BMI) - wskaźnik wagowo-wzrostowy Queteleta oblicza się z prostego wzoru:

waga
wzrost x wzrost (w metrach)

Przykład:
waga: 40 kg, wzrost: 172cm = 1,72m
BMI = 40 / (1,72 x 1,72) = 40/ 2,96 = 13,51

Jeżeli u danej osoby współczynnik BMI znajduje się poniżej 18 oznacza to, że ma ona niedowagę i jeśli występują pozostałe kryteria (pkt.1 i 3) może cierpieć na anoreksję psychiczną. Współczynnik BMI poniżej 15 świadczy już o znacznym wyniszczeniu organizmu i jest bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji.

Należy wykluczyć inne przyczyny utraty wagi ciała - fizyczne i psychiczne.
Osoby cierpiące na psychozy (np. schizofrenia) mogą mieć urojenia prześladowcze w wyniku których nabierają przekonania, że ich jedzenie jest zatrute i odmawiają jedzenia. Silna depresja z kolei może objawiać się brakiem chęci i motywacji, by przygotować sobie posiłek.

3. Zaburzenia hormonalne np. nastąpił spadek libido, zanik miesiączkowania.
Większość kobiet przestaje miesiączkować, gdy ich waga znajdzie się w granicach 17-19 BMI. Stąd brak miesiączki może nastąpić już we wczesnej fazie choroby, zanim osoba znacznie straci na wadze. Jeżeli początek miał miejsce na początku pokwitania, to liczne zjawiska związane z pokwitaniem są zahamowane lub opóźnione.

Bulimia

Osobę chorującą na bulimię charakteryzuje przymus pochłaniania dużych ilości jedzenia w krótkim czasie - najczęściej w ciągu kilku godzin. Tak jak w przypadku anoreksji, bulimia występuje częściej u kobiet. Oba te zaburzenia są do siebie bardzo podobne. Badania wskazują, iż ok. 40% chorych na anoreksje ma epizody objadania się , jednak niewiele osób chorych na bulimię zapada na anoreksję. U większości tych osób waga ciała waha się w granicach normy, a niektórzy mają nawet nadwagę.

Faktem jest, iż u wielu osób występują epizody nadmiernego objadania się. Jednakże osoby cierpiące na bulimię mają takie epizody często (częściej niż 2 razy w tygodniu) wraz z poczuciem, że straciły panowanie nad jedzeniem. Są niejako "uzależnione" od jedzenia. Zdają sobie sprawę z tego, że nadmierny stres, problemy, niepokój mogą wywołać napad bulimii.

Bulimię diagnozuję się, gdy dana osoba:

1. Ma powtarzające się epizody objadania się dużą ilością jedzenia w określonym czasie (napady bulimii). Tego typu napady niepohamowanego przejadania się występują co najmniej 2 razy w tygodniu przez okres 3 miesięcy.

2. Ma poczucie utraty kontroli nas sobą podczas epizodów przejadania się.

3. Systematycznie:

4. Przejawia chorobliwe, natrętne zaniepokojenie swoim wyglądem, sylwetką i wagą.
Napady objadania się, częste wymioty utrzymujące się przez dłuższy okres czasu mogą wywoływać następujące zmiany w organizmie:

    1. drastyczne ograniczenie przyjmowanych pokarmów, szczególnie tych, które zawierają węglowodany i tłuszcze,
    2. prowokowanie wymiotów,
    3. stosowanie środków przeczyszczających lub odwadniających,
    4. intensywne ćwiczenia fizyczne.
    1. stosuje różnego typu ograniczenia przyjmowanego pokarmu (bądź głodówkę) między napadami bulimii lub
    2. intensywnie gimnastykuje się,
    3. wywołuje wymioty,
    4. stosuje środki przeczyszczające lub diuretyki.
    1. uszkodzone szkliwo zębów (działanie kwasów żołądkowych przy wymiotach)
    2. obrzmienie twarzy i policzków spowodowane powiększonymi śliniankami (częste wywoływanie wymiotów)
    3. wypadanie włosów (zaburzona gospodarka elektrolitowa)
    4. arytmia serca, zmiany w elektrokardiogramie
    5. zaburzenia pracy nerek